Ηθελα να εκφασω στον κυριο Παρασχο ενα μεγαλο ευχαριστω για τη βοηθεια του να αποκτησουμε ενα αξιαγαπητο κοριτσακι.
Αποκτησαμε την κορούλα μας στις 9/7, εβδ. 39+4 με φυσιολογικο τοκετο, καποια δυσκολια με τον πλακουντα, αλλα στο τελος ολα καλα. Η κόρη μας γεννηθηκε 3200 γρ και 48 εκ και εναι πολυ καλα. Θηλαζει αποκλειστικα και αναπτυσσεται φυσιολογικα. Ενα θερμο ευχαριστω για ολη τη βοηθεια που μας προσφερατε!!
Γεια σας. Είμαι κοριτσάκι και γεννήθηκα πανεύκολα με φυσιολογικότατο τοκετό. Ζυγίζω 3600 γραμμάρια και δεν δημιούργησα κανένα πρόβλημα στη μαμά μου ή στον κ. Παράσχο. Και δεν το λέω μόνο εγώ. Το είπε και η καλή μας η μαία, η κ. Σιγανού. "Κανένα πρόβλημα. Ένας ωραίος, γρήγορος και φυσιολογικότατος τοκετός!" Η μαμά μου είχε πάρει το κολάι, αφού είμαι το τρίτο παιδάκι στην οικογένεια!
Έκανα λαπαροσκόπηση για ενδομητρίωση και για ινομύωμα και αφαίρεση σάλπιγγες, γιατί είχε μετατραπεί σε υδροσάλπιγγες. Είχα έντονη πίεση στην περιοχή, στην πύελο, οσφυαλγία, συνέχεια. Τα τελευταία χρόνια είχε γίνει μόνιμη κατάσταση και ο πόνος στην περίοδο, που είχα απ' τα νιάτα μου, είχε γίνει πολύ πιο έντονος. Είναι η δεύτερη φορά που έκανα εγχείρηση για ενδομητρίωση. Είχα ξανακάνει και πριν από 20 χρόνια.
Στον υπέρηχο φάνηκε το ινομύμωμα και η κύστη ενδομητρίωσης. Βρέθηκε και ένα πολύ μικρό ινομύωμα εξωτερικά και το έβγαλε και αυτό.
Το βίντεο της λαπαροσκόπησης δείχνει διάρκεια 2 ώρες παρά ένα τέταρτο. Ήμουν σε πλήρη νάρκωση.
Μετά την επέμβαση δεν ήθελα να πάρω καθόλου παυσίπονα και δεν πήρα τίποτα, γιατί δεν πόναγε παρά μόνο όταν έκανα κάποια κίνηση, για να μετατοπίσω το σώμα μου, να σηκωθώ, ένιωθα λίγο πόνο. Κι αυτό, σε λιγότερη ένταση, για μια εβδομάδα συνολικά, περίπου. Μετά έμειναν κάποιες ενοχλήσεις. Τώρα, μόνο αν μείνω όρθια για πολλή ώρα ίσως νιώσω μόνο ένα τραβηγματάκι.
Μετά την εχγείριση κάνεις ενέσεις για να σταματήσει η περίοδος. Αυτό γίνεται στάνταρντ σε περιπτώσεις ενδομητρίωσης. Τις έκανα για δύο μήνες περίπου. Μετά περιμένεις για ένα μήνα για να επανέλθουν οι ωοθήκες στη φυσιολογική τους λειτουργία. Επειδή έγινε λαπαροσκοπικά, έχω μόνο 3 μικρές τομές και μία στον αφαλό. Ξέρω ότι θα εξαφανιστούν, γιατί οι άλλες που είχα κάνει την λαπαροσκόπηση για ενδομητρίωση την προηγούμενη φορά, έχουν εξαφανιστεί και δεν φαίνεται τίποτα πια. Ο γιατρός, ο κ. Παράσχος, δόξα των Θεώ, έκανε καλή δουλειά.
Ήθελα να γεννήσω με καισαρική, αλλά ο κ. Παράσχος επέμενε να έχω ένα φυσιολογικό τοκετό και είχε δίκιο. Δεν κατάλαβα τίποτα. Μου έκανε επισκλήριδιο και δεν καταλάβαινα τίποτα από την κοιλιά και κάτω Δεν κατάλαβα ούτε πώς βγήκε το παιδί.
Ήταν πολύ ωραίο. Μου το έφερε αμέσως επάνω μου. Μετά την επισκληρίδιο, ένα μούδιασμα αισθάνεσαι μόνο, το οποίο μετά φεύγει. Δεν είχε παρενέργειες, τίποτα.
Πώς με έπεισε; Μου είπε "θα πάνε όλα καλά και μη φοβηθείς". Μου είπε ότι θα γεννήσω πάρα πολύ καλά και όντως έτσι έγινε. Ευτυχώς τον εμπιστεύτηκα και είπα, για να το λέει αυτός που είναι γιατρός, κάτι παραπάνω θα ξέρει. Και όλα πήγαν καλά.
Ήρθα στον κόσμο νωρίς το απογευματάκι, στις 19 Μαϊου 2014. Με φυσιολογικό τοκετό. Δεν είχα κανένα πρόβλημα να κλάψω κι ας είμαι αγοράκι. Ο γιατρός και οι μαίες (ναι' ναι καλά) μου έδωσαν να καταλάβω αμέσως ότι αυτό είναι πολύ φυσιολογικό!
Καταπληκτικός γιατρός!!!!Άνθρωπος με όλα τα γράμματα κεφαλαία...
ΧΙΛΙΑ -ΧΙΛΙΑ-ΧΙΛΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!! .ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΩ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ !!!!ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ .ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΕΣΑΣ!
ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ.ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ KAI ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ!!!!!!!!!
Ενώ το μωρό είχε πάρει θέση και είχα πολλές συσπάσεις από τον 7ο και μετά, δεν είχα διαστολή στον τράχηλο. Τι περπάτημα, τι ό,τι έπρεπε, τίποτα. Έτσι πήγα να γεννήσω φυσιολογικά, αλλά με ραντεβού στις 39 εβδομάδες. Μου τα σπάσαν τα νερά στο νοσοκομείο. Και ξεκινήσαν να μου δίνουν μέσω ορού κάτι για να ανοίξει ο τράχηλος. Μπήκα Κυριακή 12 το βράδυ και γέννησα Δευτέρα 4 το απόγευμα, φυσιολογικά.
Ο μικρός ούτε κλάμα που γεννήθηκε. Όμως ήταν τσατισμένος γιατί βγήκε. Δεν ήθελε να βγει. Βγήκε με τα μούτρα μέχρι το πάτωμα. Αισθανόμουν ότι θα μου ξεκολλούσαν τα παΐδια μου απ’ το τόσο σπρώξιμο που είχα κάνει. Στις 4 τα ξημερώματα είχα πολύ δυνατές συσπάσεις. «Δεν έχει ανοίξει ο τράχηλός σου», μου λέει η μαία. «Να μου κάνεις κάτι να μην αισθάνομαι τους πόνους», της λέω. Μου έκανε επισκληρίδιο. Στο μεταξύ, άνοιγε σιγά σιγά ο τράχηλος. Μόλις άνοιξε, γύρισε ο μπόμπιρας το κεφάλι στο πλάι. Δεν έβγαινε. Στις 2 το μεσημέρι πλέον, μου λέει η μαία: «Ξεκίνα να σπρώχνεις. Ναι μεν έχει κατέβει, αλλά ξεκίνα να σπρώχνεις». Άρχισα να σπρώχνω, αλλά μόλις πήγαινα να πάρω αναπνοή, αυτός ξανάμπαινε μέσα! Αυτό κράτησε γύρω στις 3,5 ώρες. Λέω «δεν αντέχω άλλο. Κάντε μου καισαρική»! Έρχεται ο γιατρός και μου λέει: «Έλα, θα το βγάλουμε».
Εκείνη τη στιγμή, εμφανίζεται η Ρούλα Κορομηλά. Ήταν μια φίλη της δίπλα κι ο γιατρός με ρώτησε αν με πειράζει να παρευρίσκεται στον τοκετό. «Εγώ θέλω να μου το βγάλεις, δεν με νοιάζει καθόλου». Λαχταρούσα τόσο πολύ να γεννήσω. «Θέλω να μου το βγάλεις». Τον έβγαλε με βεντούζα. Ο μικρός λες κι είχε βάλει τα χέρια από πίσω και κρατούσε κόντρα να μη βγει. Αλλά και με βεντούζα που βγήκε, ούτε κλάμα! Και μόλις τον έβγαλε και μου τον καθαρίσανε και τον άφησε επάνω μου, αρχίζω εγώ ένα κλάμα και μαζί κλάμα και η Κορομηλά, κλάμα απίστευτο.
Με το που γέννησα και με φτιάξανε, είχα ήδη κατεβάσει γάλα και τον έβαλα κατευθείαν στο στήθος μου. Με κλειστά τα μάτια, έψαχνε κατευθείαν τη ρώγα μου. Μου τις μάτωσε. Χρειάστηκα λίγη βοήθεια, τις πρώτες βδομάδες. Ήταν πολύ λαίμαργος. «Θα βγάζεις γάλα στο στήθος και θα το αλοίφεις και θα το αφήνεις να στεγνώσει πάνω», μου είπε η κ. Σιγανού, έμπειρη μαία, Κρητικιά. «Γιατί το γάλα θεραπεύει τα πάντα, ουλές, κοψίματα, ψωρίαση, τα πάντα». Και να βάζω και αλατόνερο, για να γίνουν πιο σκληρές οι ρώγες. Ακόμα, μου είχε πει ότι, για να λυθεί το στήθος να βγάλει γρήγορα από μόνο του το γάλα και να φύγει ο τόσο έντονος πόνος, λάχανο απ’ το ψυγείο ή καυτό νερό με κομπρέσες. Και τα δύο κάναν δουλειά. Μετά από λίγο που το βάζεις στο στήθος, αρχίζει και στάζει γάλα. Τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα στο ΙΑΣΩ. Σε αφήνουν να έχεις το μωρό στο κρεβάτι σου την ημέρα. Το βράδυ, αν θες, το έχεις δίπλα σου. Σε ρωτάνε αν θέλεις απόλυτο θηλασμό. Δηλαδή, να μη δώσουν καθόλου ξένο γάλα. Αν θέλεις να κοιμηθείς χωρίς διακοπή το βράδυ, θα πρέπει να χρεωθείς θήλαστρο. «Δεν υπάρχει λόγος», είπα στη μαία. «Θα μου τον φέρεις όταν πεινάσει, να τον θηλάσω κανονικά».
Αυτός ο μικρούλης είναι δώρο Θεού. Πιο δώρο δεν γίνεται. Απλά ο γυναικολόγος που είχα αρχικά, μπορεί να είχε μείνει πολύ πίσω από άποψη γνώσεων. Ξέρω ότι ο Παράσχος κατάφερε να μου εκπληρώσει το όνειρο που είχα από παιδί. Τον ευχαριστώ, τον λατρεύω για όλα. Δεν μου συμπεριφέρθηκε σαν ξένος. Σαν δικός μου άνθρωπος. Λες και γνωριζόμασταν χρόνια. Και δεν με είδε σαν πορτοφόλι. Άνθρωπος πάνω απ’ όλα. «Θέλω να είσαι καλά εσύ και το παιδί. Αυτό με νοιάζει», μου έλεγε. Κάτι που δεν το συναντάς εύκολα στις μέρες μας. «Το επόμενο», του είπα, «φρόντισε να είναι κόρη». Αστειεύομαι βέβαια. Όποια κοπέλα μου λέει ότι «θέλω να κάνω παιδί», της λέω «να πας στον Παράσχο».
Το προηγούμενο Τεστ Παπ που είχα κάνει σε άλλο γυναικολόγο είχα πονέσει. Είμαι σε προεμμηνόπαυση και η ξηρασία του κόλπου δεν βοηθάει. Έτσι την προηγούμενη φορά είχα πονέσει αφάνταστα πολύ. Για την ακρίβεια, είχα φωνάξει. Ο γιατρός παραδέχτηκε, προς έκπληξή μου, ότι ήταν δικό του λάθος.
Τώρα που το έκανα σ' εσάς κατάλαβα τι εννοούσε: Δεν είχε χρησιμοποιήσει το μικρότερο μέγεθος του εργαλείου για το Τεστ Παπ και δεν είχε χρησιμοποιήσει λιπαντική ουσία.
Αυτή τη φορά δεν πόνεσα καθόλου. Ας είναι καλά η μαία που έχει το ελαφρύτερο χέρι που έχω γνωρίσει στο Παπ Τεστ, αλλά και ο γυναικολόγος (ο Θάνος Παράσχος) που συνεργάζεται μαζί της.
«Την πρώτη φορά που έμεινα έγκυος, στον υπέρηχο που κάναμε, βρέθηκε ένα ινομύωμα. Όταν υπάρχουν ινομυώματα στην εγκυμοσύνη άλλες φορές απορροφούνται κι άλλες όχι. Στη δική μου περίπτωση το ινομύωμα αναπτυσσόταν μαζί με το παιδί.
Ο κ. Παράσχος το αφαίρεσε την ώρα που γεννούσα. Αφαίρεσε πρώτα το ινομύωμα και μετά έβγαλε το παιδί. Ξέραμε από πριν ότι έτσι θα γινόταν.
Και δεν πήγε τίποτα λάθος. Όλα πήγαν σούπερ. Υγιέστατο το παιδί, μια χαρά εγώ.
Μετά από 3 χρόνια μου έβγαλε και μια κύστη στην ωοθήκη με λαπαροσκόπηση και έμεινα αμέσως ξανά έγκυος μετά που καθάρισε η ωοθήκη.»
Είμαι σε προεμμηνόπαυση. Μετά από 5 μήνες που είχε να μου έρθει η περίοδος, αδιαθέτησα και χάρηκα. Η χαρά άρχισε να γίνεται ανησυχία όταν το καφε αιμα μετα την περιοδο συνεχιζόταν. Ακόμα και 1 μήνα αργότερα, συνέχιζα να έχω καφε υγρα μετα την περιοδο.
Ο γυναικολόγος μου (o Θάνος Παράσχος) μου είπε να σταματήσω αμέσως κάποια φυτικά ορμονικά υποκατάστατα οιστρογόνων που έπαιρνα. Παράλληλα, άρχισε να με παρακολουθεί με υπερηχογράφημα. Όμως και τις δύο φορές που με εξέτασε, ο κολπικός υπέρηχος δεν έδειξε τίποτα το ανησυχητικό. Αντίθετα, ο κ. Παράσχος μου είπε ότι δεν είχα λόγο να ανησυχώ για καρκίνο, αφού το ενδομήτριο ήταν λεπτό και όχι παχύ.
Όσο περνούσε ο καιρός και συνέχιζα να έχω πότε κίτρινες και πότε καφε εκκρισεις κάθε φορά που γυμναζόμουν (παρ’ όλο που είχα σταματήσει τις οιστρογονικές ουσίες που έπαιρνα), μου είπε ότι αν δεν σταματήσει αυτό, θα πρέπει να με εξετάσει με υστεροσκόπηση, για να ελέγξει αν υπάρχει κάποιο ινομύωμα (ή περισσότερα ινομυώματα) ή πολύποδας στη μήτρα (πάντα υπάρχει η πιθανότητα να βρεθούν και περισσότεροι πολύποδες μήτρας).
Ψάχνοντας στα ιατρικά site, έμαθα ότι στη διαγνωστική υστεροσκόπηση δεν χρειάζεται να κάνεις κανονική ολική αναισθησία, αλλά μόνο μια ελαφρά μέθη, δηλαδή να κοιμηθείς ελαφρά. Διάβασα ότι δεν πονάς μετά κι ότι δεν είναι καθόλου επικίνδυνη διαδικασία, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Επίσης ότι κι αν ακόμα χρειαστεί να σου κάνει ο γυναικολόγος αφαίρεση πολύποδα μήτρας, δεν χρειάζεται να νοσηλευτείς, αλλά πας κατευθείαν σπίτι σου και την άλλη μέρα δουλεύεις κανονικά.
Η υστεροσκόπηση έγινε στο ΕΜΒΙΟ. Με εξέτασε καρδιολόγος, με ρώτησαν αν είχα κάποιο πρόβλημα με φάρμακα αναισθησίας και εννοείται ότι δεν είχα φάει ούτε είχα πιει τίποτα εκείνο το πρωί και το προηγούμενο βράδυ είχα φάει ό,τι ήθελα μέχρι τις 9 και είχα πιει νερό μέχρι τις 12.
Όταν ξύπνησα, ο κ. Παράσχος μού είπε ότι όλα ήταν μια χαρά. Μου είχε αφαιρέσει έναν μικρό πολύποδα ενδομητρίου και ένα εκ γενετής διάφραγμα μήτρας. Το διάφραγμα στη μήτρα δεν σε ενοχλεί σε κάτι, αλλά μπορεί να σου προκαλέσει αποβολές. Η αφαιρεση πολυποδα στη μητρα είναι καλύτερα να γίνεται όσο γίνεται πιο νωρίς, οπότε μου βγήκε σε καλό που έκανα έγκαιρα την υστεροσκόπηση.
Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι ότι ήμουν στην αίθουσα της ανάρρωσης και πεινούσα!!! Πόνο δεν ένιωθα, μόνο μια αίσθηση ότι κάτι είχε γίνει εκεί. Καταβρόχθισα 2 σάντουιτς με γαλοπούλα. Όταν η γλυκύτατη μαία μού έβγαλε τον ορό, μου έβαλε ένα βαμβακάκι στην ανάστροφη της παλάμης, με διάλυμα αλουμινόνερου και ένα ειδικό τζελ για να μην πρηστεί το χέρι και να μη μελανιάσει. Πράγματι, δεν έκανα κανένα σημάδι ή μελανιά.
Ρώτησα αν μπορώ να πάω γυμναστήριο και η απάντηση ήταν ότι μπορούσα και από την ίδια μέρα. Καλά, εγώ είμαι φοβιτσιάρα και δεν το έκανα, αλλά είναι καλό να το ξέρεις.
Ηθικό δίδαγμα: Το σώμα μας μας προειδοποιεί όταν κάτι δεν πάει καλά κι εμείς δεν πρέπει να κάνουμε το κορόιδο.
Αν δεις κάτι ύποπτο (διαταραχές περιόδου), όπως άσχετη μητρορραγία ανάμεσα στις περιόδους ή καφε εκκρισεις, συμβουλεύσου τον γυναικολόγο σου και κάνε όποια εξέταση χρειάζεται (υπερηχογράφημα και στη συνέχεια, υστεροσκόπηση). Αν εμπιστεύεσαι το γυναικολόγο σου, δεν θα υπάρχει πρόβλημα.
