Όταν συνειδητοποίησα ότι δεν θα μπορούσα να κάνω δικό μου παιδί παρά μόνο με δανεικά ωάρια, στην αρχή σοκαρίστηκα. Η άλλη επιλογή − η υιοθεσία − δεν ήταν για μένα. Ήθελα ένα παιδί που θα είχα γεννήσει εγώ. Να το μεγαλώσω από την πρώτη στιγμή που θα γεννηθεί, να είμαι συνεχώς μαζί του από την πρώτη του ανάσα. Φυσικά, ήθελα να είναι όμορφο, ψηλό και έξυπνο και ζήτησα μια δότρια με ανάλογα χαρακτηριστικά. Όμως όταν καταλήξαμε σε δότρια κι έγινε η εμβρυομεταφορά, το μόνο που με απασχολούσε πια ήταν να πετύχει… να τα καταφέρω να γεννήσω το παιδί μου!

Τώρα ούτε που μου περνάει ποτέ απ’ το μυαλό ότι το παιδί μου ξεκίνησε κάποτε από την τράπεζα ωαρίων στο ΕΜΒΙΟ. Το μόνο που νιώθω είναι ότι χτυπάει η καρδιά μου μαζί με τη δική του και ξέρω πολύ καλά πως είμαι η μαμά του. Ύστερα απ’ όλα, μπορώ να πω ότι χαίρομαι που πήρα αυτή την απόφαση.