Άρχισα να παρατηρώ κηλίδες αίματος στα τέλη Οκτωβρίου. Μετά από ένα μήνα το είπα στον γυναικολόγο μου και με εξέτασε δύο φορές με υπερηχογράφημα (αφού βεβαιώθηκε ότι δεν επρόκειτο για ορμονικό πρόβλημα).

Το υπερηχογράφημα δεν έδειξε τίποτα, αλλά οι κηλίδες δεν σταματούσαν. Κάποιες μέρες δεν υπήρχε καθόλου, άλλες μέρες υπήρχε κάποιο κίτρινο-καφέ έκκριμα. Μου είπε ότι αν δεν σταματούσε εντελώς, θα με εξέταζε με υστεροσκόπηση. Είπε ότι δεν χρειαζόταν γενική αναισθησία, μονάχα ένας ελαφρύς ύπνος.

Είπα, τι στο καλό; Πρώτα απ' όλα, γιατί οι κηλίδες μου είχαν σπάσει τα νεύρα, και μετά ήθελα να ξέρω αν όλα ήταν εντάξει, και ναι... να γυμναστώ χωρίς να βλέπω αυτά τα ενοχλητικά στίγματα της περιόδου.

Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι να ξυπνάω με αίσθημα πείνας. Κανένας απολύτως πόνος. Ο "δράστης" ήταν ένας μικρός πολύποδας της μήτρας. Ακριβώς απέναντί μου ήταν μια κυρία που μόλις είχε κάνει εμβρυομεταφορά και είπε ότι ήταν η πρώτη φορά που δεν ένιωσε καθόλου πόνο, ενώ οι άλλες 2 εξωσωματικές που είχε κάνει στο παρελθόν σε άλλη κλινική γονιμότητας είχαν προκαλέσει έντονο πόνο. Όσο για μένα, μου είπαν απλώς να μην οδηγήσω σπίτι, αλλά αφού ένιωθα καλά, το έκανα ούτως ή άλλως.

Την επόμενη μέρα επέστρεψα στη δουλειά μου και κανείς δεν κατάλαβε τίποτα. Ο Δρ Παράσχος μου είχε πει ότι θα είχα λίγο αίμα που θα διαρκούσε μερικές ημέρες. Στην πραγματικότητα, το αίμα γινόταν όλο και λιγότερο για 9 ημέρες. Τώρα το μόνο που έχω να πω είναι ότι δόξα τω Θεώ, δεν είχα ποτέ ξανά αίμα, όσο σκληρά και αν γυμνάζομαι.

Η συμβουλή μου είναι ότι αν παρατηρήσετε κηλίδες μεταξύ των περιόδων, μη φοβάστε. Απλά μιλήστε με τον γυναικολόγο σας και μάθετε τι το προκαλεί.