Ik ben gelukkig, heel gelukkig, en dat zie je duidelijk op de foto aan mijn brede glimlach, samen met mijn lieve tweelingmeisjes en Thanos Paraschos, die we een verrassingsbezoek brachten geruime tijd nadat ik bij EmBIO was bevallen.

Nu ik mijn tweelingmeisjes vasthoud, voelt de wereld volkomen goed. Maar ik herinner me de tijd vóór emBIO nog goed, toen hoop enigszins... theoretisch voelde. De reis naar het moederschap had zijn schaduwkanten, totdat we specialist Thanos Paraschos ontmoetten. 

Wat me meteen opviel aan Dr. Paraschos was niet alleen zijn kennis, maar de manier waarop hij die overbracht: met een kalme zekerheid die onze angsten wist weg te nemen, zonder ooit de situatie mooier voor te stellen dan ze was. Hij sprak over waarschijnlijkheden, maar vooral over een plan, over volgende stappen. Je voelde dat je niet zomaar een dossier was, maar mensen met een verhaal die zijn aandacht verdienden.

Het traject van onderzoeken en behandelingen had natuurlijk zijn ups en downs. Maar het gevoel dat we een kapitein hadden die de wateren kende, maakte het grote verschil. Elke vraag, elk klein paniekmoment van onze kant, werd beantwoord met ernst, begrip en optimisme.

De dag dat onze meisjes werden geboren, was niet zomaar het einde van een proces. Het was het hoogtepunt van een vertrouwensrelatie die stap voor stap was opgebouwd. Als ik nu naar ze kijk, voel ik een dankbaarheid die verder gaat dan simpele vreugde. Het is de erkenning dat wetenschap, gecombineerd met oprechte menselijkheid zoals die van Dr. Paraschos, inderdaad zelfs de moeilijkste paden kan verlichten.